Aydın’ın Bozdoğan ilçesinde yaşayan 66 yaşındaki Ercan Güneşoğlu, topladığı ham derileri işletip, birbirinden güzel deri ceket, mont, cüzdan, kemer gibi ürünlere dönüştürüyor.
Bozdoğan ilçesinde yaşayan 66 yaşındaki Ercan Güneşoğlu topladığı ham derileri adeta bir sanat eserine dönüştürüyor. İlkokuldan sonra çırak olarak başladığı mesleğini yaklaşık 44 yıldır usta olarak devam ettiren ve kişiye özel deri mont üretimi yapan Güneşoğlu, topladığı ham derileri işletip, vatandaşların taleplerine göre deri ceket dikiyor. Mesleğinin son temsilcilerinden olduğunu ifade eden Güneşoğlu, Aydın’dan İzmir’e kadar bu işi, ölçüye göre kesip diken ustanın kalmadığını söyledi. Ham derileri ustalığı ile birleştiren Güneşoğlu, aldığı ölçüleri küçük dükkanında kalıplara uygun ve zayiat vermeden keserek deri mont olarak dikiyor.
Her işi kendisinin yaptığını ve ustalığını devredeceği kimsenin olmadığını ifade eden Güneşoğlu, “1979 yılında askere gittim 81 yılında geldim. Dükkanı açtım. 81’den bu yana bu işi yapıyorum. Kendimiz ölçüyü alıyoruz. Ölçüye göre kesiyoruz, dikiyoruz. Her işi kendimiz yapıyoruz şu anda. Kurbanda ham deri alıyoruz. Onları götürüyoruz, işletiyoruz. Uşak’ta işleniyor, İzmir’de boyanıyor. Geliyor, biz burada kesiyoruz, dikiyoruz ölçüye göre. Adam şişman olmuş, zayıf olmuş hiç problem değil. Ölçüsüne göre değerlendiriyoruz, dikiyoruz onları. Bir usta olarak bir ben kaldım yetiştirdiğimiz çıraklar İzmir’e, İstanbul’a gittiler. Benden başka yapan yok. Ben kapattığım zaman dükkanı bu iş bitti yani. Arkası yok, gelen yok. Buradan İzmir’e kadar bu işi kesip ölçüye göre kesip diken yok bizden başka. Biz kapattık mı bu iş bitti gibi yani. Çırak yetişti de İzmir’e, İstanbul’a gittiler. Bizim burda kalan yok, bizden başka yapan yok. Kalmadı yani. Oğlanı yetiştirdik ama o da başka işlere heveslendi” dedi.
“Usta öğretici belgemiz var ama çırak yok”
Esnafın en büyük sorununun çırak bulamamak olduğunu ifade eden Güneşoğlu, “Şimdi okulların yükselmesinden dolayı çırak gelmiyor, yetişmiyor yani. Bir bizde değil, hiçbir yerde yok. O yüzden bu esnaflık zor yani. Esnafın en büyük sorunu çırak bulamamak. İlkokuldan çıktım bu işe girdim. Hala da bu işi yapıyorum işte. Çıraktık kalfa olduk, usta olduk. Eğitici belgemiz de var bizim. Usta öğretici belgemiz de var ama çırak yok. Yani o yüzden gidişat zor. Gerçekten çok zor. Yani şimdi bu sattığımız ceketlerin de biz kapattıktan sonra onun tamiratını yapacak olan da yok. Tamirat olması gerekiyor tabi. Biz yapıyoruz ama biz kaç sene daha devam edeceğiz bilmiyoruz tabi. Emekliyim ben ama gene de çalışıyoruz. Hobi olarak çalışıyoruz” dedi.
